Presidentja Gordana Siljanovska Davkova hapi mbrëmë edicionin e 65-të të këtij viti të festivalit “Vera e Ohrit”.
Në fjalimin e saj, ajo theksoi vlerën e artit si forcë që ekzistencës njerëzore i jep kuptim.
Në kohë të vuajtjeve globale dhe personale, arti është ai që na kujton bukurinë dhe mirësinë, duke ngjallur shpresë për të ardhmen.
Sipas saj, Ohri, si pikë e nxehtë e lashtë shpirtërore dhe kulturore, ka qenë burim frymëzimi poetik dhe artistik përgjatë shekujve, nga Miladinovi dhe Poradeci deri artistët bashkëkohorë që vazhdojnë rrugën e ndritur.
Festivali, si udhëkryq i kulturës maqedonase dhe europiane, vazhdon të paraqet urë e diplomacisë kulturore midis kombeve, duke na mundësuar për herë të 65-të të përpiqemi që të kapërcejmë barrierat dhe të krijojmë botë më të drejtë dhe humane.
Në ceremoninë e hapjes së festivalit, që tradicionalisht mbahet nën organizimin e presidentit, mori pjesë Presidenti i Shqipërisë Bajram Begaj. “Vera e Ohrit” u hap me një performancë nga pianistja amerikane Claire Huangçi, dirigjenti Edwin Outwater nga Shtetet e Bashkuara dhe Orkestra e Filarmonisë së Maqedonisë.
Në vazhdim është fjalimi integral i Presidentes Siljanovska Davkova.
I nderuar President Bajram Begaj,
I nderuar Kryeministër Hristijan Mickoski,
Të nderuar ministra,
I nderuar Kryetar i Komunës së Ohrit, Kiril Pecakov,
Përfaqësues të nderuar të korit diplomatik,
Të nderuar banorë të Ohrit, mësues të shkëlqyer të artit, studentë të talentuar dhe të përkushtuar, dashamirës të artit dhe kulturës, të nderuar mysafirë,
Besoj se bota jonë e çuditshme dhe ndonjëherë e çuditshme, e ngarkuar me frika, konflikte dhe padrejtësi, ka nevojë të dëshpëruar për spiritualitet, bukuri, dritë, mall dhe shpresë! Megjithatë, përballë me përkohshmërinë, mendoj se ia vlen, të frymëzuar nga Niçe, të kërkojmë shpëtim në muzikën dhe lojën, duke konfirmuar se jeta nuk është gabim dhe se ia vlen të jetohet këtu dhe tani, pa mendime dhe qëllime të këqija, me zemër të hapur dhe mendje të çliruar. Jo shumë larg nga këtu, në kishën e Shën Sofisë, poeti i madh francez Zhan Pjer Simeon tha se arti “i jep kuptim aventurës njerëzore në këtë botë të pamëshirshme”.
Arti i vërtetë nuk është indiferent, por thellësisht human, jo pa gjak, por rebel, jo i përkohshëm, por i përjetshëm. Miti i artistit arketipik Orfej, i cili zbriti në Had për të shpëtuar Euridikën e tij të dashur, flet për këtë. Ndërsa luante dhe këndonte me zërin e tij melodioz, e gjithë bota e nëndheshme dëgjonte.
Në brigjet e liqenit të lashtë dhe ende të bukur, nën kullën e yjeve dhe nën kullat e Samuelit, rrodhën kohë të vështira dhe të lumtura, kaluan mijëvjeçarë dhe shekuj, ndryshuan perandori, skllavëri, pushtime dhe çlirime, u ndërtuan dhe u shenjtëruan kisha, manastire, shkolla dhe shtëpi, u shkruan alfabete dhe libra, u pikturuan freske dhe ikona me ndihmën e Zotit, u kënduan lutje, por edhe këngë dasmore, u inkurajua besimi, u kalit mendja, u ushqye dashuria, u shpreh pasioni…
Ohri është qytet dialogësh shekullorë: e kaluara komunikon me të tashmen, shenjtorët dhe priftërinjtë me besimtarët, peshqit me peshkatarët dhe pulëbardhat, artistët me hapësirën e liqenit, me malet dhe qiellin, mikpritësit me mysafirët… Nga të dy brigjet e liqenit, romanticisti i parë maqedonas, Konstantin Miladinov, por edhe modernisti i parë shqiptar, Lazgush Poradeci, morën frymëzimin.
Në netët e festivaleve, kur dielli i lodhur do të djegë dhe zhduket dhe arti do të këndoj[ dhe vallëzojë me universin, kur banorët e Ohrit do t’i pranojnë të sapoardhurit e famshëm dhe të zakonshëm si miq të ngushtë, kur qyteti bëhet republikë artistike botërore, banorët sezonalë të së cilës janë të etur për art, të gjithë e dinë dhe e ndiejnë se po ndodhet “Vera e Ohrit”, ku marrin pjesë krijues dhe aktivistë të shquar kulturorë.
Ohri hapet si guaskë magjike dhe prej saj del perla më e vlefshme – arti!
Për gjashtëdhjetë e pesë vjet, “Vera e Ohrit” ka qenë pasqyra jonë e çmuar artistike, qendër prestigjioze artistike! Për gjashtëdhjetë e pesë vjet, arti ka hyrë në portat e Ohrit dhe ka qarkulluar nëpër qytetin! Çdo notë, çdo varg dhe mendim, çdo zë dhe hap bashkohen në simfoninë e verës së Ohrit! Ashtu si Ohri i lashtë është i përjetshëm me shtresat e tij kulturore, shpirtërore dhe qytetëruese, ashtu edhe festivali “Vera e Ohrit” rritet në një traditë të njohur, të mbirë mbi themele të forta dhe të ndërtuar përmes urave artistike të bashkimit, duke zgjuar të bukurën, humanen dhe kulturoren! Ohri është një, Ohri është Ohri! Nuk ka verë artistike si Ohri! Nuk ka festival si Ohri!
Le t’i hapim zemrat tona, le t’i lejojmë artit të na magjepsë dhe të na transformojë, le t’i dorëzohemi idilit të ri të festivalit. Eedicionin jubilar të 65-të të “Verës së Ohrit” e shpall të hapur !
Ju faleminderit.
