Presidentja Gordana Siljanovska Davkova mbajti një fjalim në ceremoninë e shënimit të 80-vjetorit të ekzistencës së Shoqatës Mjekësore të Maqedonisë, e cila u mbajt në Teatrin Kombëtar Maqedonas në Shkup.
Ajo shprehu urimet me rastin e përvjetorit të rëndësishëm dhe kujtoi se roli i Shoqatës Mjekësore të Maqedonisë, si paraardhëse e Fakultetit të Mjekësisë, themeluese e arsimit mjekësor dhe nismëtare dhe themeluese e Odës Mjekësore, paraqet pjesë e rëndësishme e historisë së sistemit të sistemit shëndetësor në vend.
Për të, përvjetori shënon tetë dekada punë të palodhur dhe të përkushtuar, mbështetje të vazhdueshme dhe të fortë të shëndetësisë dhe profesionit mjekësor, luftë të guximshme për qytetarë më të shëndetshëm, kujdesit shëndetësor funksional dhe efikas, kujdesit shëndetësor të denjë.
Presidentja Siljanovska Davkova theksoi se largimi i mjekëve, infermiereve dhe stafit tjetër mjekësor më të mirë është sëmundje e rëndë sociale dhe vuri në dukje nevojën urgjente për ta trajtuar atë, përmes betejës së vendosur për të mbajtur më të mirët në shtëpi, në institucionet shëndetësore maqedonase si procesi më efikas shëndetësor për të kapërcyer krizën e rrezikshme të mungesës së stafit, e nevojshme për të përmirësuar shëndetin e dëmtuar të kombit.
Sipas saj, duhet të dimë se shëndetësia nuk lulëzon në një shoqëri të rrënuar dhe të çorganizuar, as në një sistem shëndetësor të partizuar dhe të politizuar në të cilin ekziston rreziku që të mbizotërojë logjika e fitimit, në mënyrë që shërbimi shëndetësor të blihet dhe shitet, pacientët të mos trajtohen si individë dhe disa mjekë të harrojnë betimin e shenjtë të Hipokratit.
“Qytetarët e shëndetshëm lindin dhe zhvillohen në vende dhe shoqëri të shëndetshme, ku sëmundja parandalohet me një stil jetese të shëndetshëm në një mjedis jetësor të shëndetshëm, me mbrojtje të garantuar shëndetësore dhe sociale, me kujdes të veçantë për fëmijët dhe familjen, por edhe me mjedis pune të përshtatshëm shëndetësor”, potencoi ajo.
Për Presidenten, profesioni mjekësor mbetet më i respektuari, më fisnikëri, më i dëshiruari.
Ajo shprehu mirënjohje të thellë për të gjithë mjekët për çdo jetë të shpëtuar, çdo sëmundje të mposhtur, çdo pacient të shëruar dhe shprehu admirim për vendosmërinë dhe aftësinë e tyre për të mbajtur stoikisht dhe ndershmërisht barrën e profesionit.
Në vazhdim, teksti i plotë i fjalimit të Presidentes.
I nderuari President i Shoqatës Mjekësore të Maqedonisë,
E nderuar Ministre,
Të nderuar anëtarë të Shoqatës Mjekësore të Maqedonisë,
Të nderuar mysafirë,
Zonja dhe zotërinj,
Ju uroj nga zemra për përvjetorin e madh, 80 vjet nga themelimi i Shoqatës Mjekësore të Maqedonisë.
Për mua, tetë dekada moshë do të thotë tetë dekada punë e palodhur dhe e përkushtuar, mësim, vlerësim, rishqyrtim, por gjithashtu sjellin njohuri, përvojë, humanizëm dhe mençuri.
Tetë dekada janë mbështetje e vazhdueshme, e fortë dhe e guximshme për sistemin shëndetësor dhe profesionin mjekësor.
Për mua, ju keni luftuar për tetë dekada për shëndet më të mirë të qytetarëve, për organizim më të mirë të sistemit shëndetësor, për kushte më të mira të trajtimit.
Për tetë dekada, paraardhësit tuaj dhe të gjitha brezat e mjekëve kanë diskutuar, debatuar, ndryshuar, përmirësuar, reformuar, shqyrtuar, rishqyrtuar, planifikuar, kërkuar modelin më të mirë, më efikas, më cilësor dhe më të suksesshëm të mbrojtjes shëndetësore nga i cili pacientët presin shëndet më të mirë, dhe mjekët besojnë se nuk ka sëmundje që nuk mund ta mposhtin!
Në historinë e gjatë dhe të pasur të Shoqatës Mjekësore të Maqedonisë, mijëra mjekë kanë lënë gjurmë si anëtarë aktivë dhe besnikë të cilët, me mbështetjen ose kritikën e atyre që e drejtuan, synuan përmirësimin dhe promovimin e sistemit shëndetësor dhe shëndetit tonë.
Historia e Shoqatës Mjekësore të Maqedonisë, sipas mendimit tim, paraqet pjesë e rëndësishme e historisë së sistemit të sistemit shëndetësor në Maqedoni. Unë besoj thellësisht se roli i Shoqatës në fjalë nuk ka qenë kurrë vetëm organizativ, por edhe edukativ, shkencor dhe reformues, human dhe etik!
Nuk është rastësi që Shoqata Mjekësore Maqedonase është paraardhëse e Fakultetit të Mjekësisë dhe themeluese e arsimit mjekësor, sepse pikërisht nga radhët e saj doli kuadri i parë mësimdhënës!
Jo rastësisht, Shoqata Mjekësore e Maqedonisë është iniciatore dhe themeluese e Odës së Mjekëve, por paraqet edhe subjekt aktiv në avancimin e kuadrit ligjor dhe profesional për punën e mjekëve.
Gjatë 80 viteve të fundit, Shoqata Mjekësore e Maqedonisë ka hartuar një strategji të qartë: investimi në më të vlefshmet – kapitalin njerëzor, inkurajimi dhe zhvillimi i mendimit shkencor, rrjetëzimi në trendet globale mjekësore. Investimi në shkencën dhe profesionin mjekësor nuk është vetëm domosdoshmëri profesionale, por edhe marrje e përgjegjësisë së madhe shoqërore.
Dëshmi për këtë është anëtarësimi aktiv dhe shumëvjeçar i Shoqatës Mjekësore Maqedonase në Shoqatën Botërore Mjekësore, në Forumin Europian të Shoqatave Mjekësore, si dhe përmes shoqatave të specializuara në mbi 80 organizata profesionale ndërkombëtare.
Të nderuar,
Mbrojtja shëndetësore është themeli dhe shtylla e një shoqërie. Nuk ka komb të shëndetshëm pa kujdes në kohë, të sigurt dhe të përshtatshëm për pacientët, të ofruar në institucione shëndetësore të përshtatshme dhe të përgatitura, si dhe në personel profesional dhe etik. Jo rastësisht, përkufizimi i Organizatës Botërore të Shëndetësisë për shëndetin thotë: “Shëndeti është gjendje e mirëqenies së plotë fizike, mendore dhe sociale dhe jo thjesht mungesa e sëmundjes ose dobësisë”. Shëndeti, e di, nuk lulëzon në një shoqëri të rrënuar dhe të çorganizuar, as në një sistem shëndetësor të partizuar dhe të politizuar në të cilin blihet dhe shitet, kërkohet dhe jepet, ku pacientët ndonjëherë nuk janë individë, dhe mjekët, për fat të keq ndonjëherë, në raste të rralla, nuk udhëhiqen nga betimi i Hipokratit! Qytetarët e shëndetshëm lindin dhe lulëzojnë në vende dhe shoqëri të shëndetshme në të cilat sëmundja parandalohet me një stil jetese të shëndetshëm në një mjedis jetësor të shëndetshëm, me mbrojtje shëndetësore dhe sociale të garantuar, me kujdes të veçantë për fëmijët dhe familjen, por edhe me një mjedis pune të përshtatshëm dhe human. Ne, politikanët, duhet ta kemi të qartë se një fuqi punëtore shëndetësore cilësore dhe e përkushtuar nuk lindet, por përkundrazi rritet nëpërmjet edukimit të mirë, përzgjedhjes së rreptë të më të mirëve, investimit të vazhdueshëm në ta, përmirësimit të vazhdueshëm, por edhe vlerësimit të duhur të punës suaj.
Të dashur miq,
Të qenit mjek për mua është më shumë se një profesion. Kjo është thirrje, detyrim që nuk mbaron as kur mbarojnë orët e punës së të tjerëve, ose kur dritat në korridoret e spitalit fiken. E kam dëshmuar vetë këtë. Të qenit mjek do të thotë të jesh roje e jetës, fitues mbi sëmundjen dhe madje edhe vdekjen, magjistar që të nxjerr nga errësira dhe të çojë drejt dritës, një zë që të jep shpresë në të pamundurën. Mjeku është një qenie e përsosur për mua, por për të tjerët, për pacientët, ai ndonjëherë është lajmëtar i Zotit.
E pranoj se, si shumë fëmijë të tjerë, ëndërroja të bëhesha mjeke që si vajzë. Si nxënëse e shkollës së mesme, kjo dëshirë ime u stimulua nga mësuesja ime e letërsisë, Vera Davçeva, burri i së cilës ishte një mjek i famshëm. Nuk isha e vetme në dëshirat e mia: disa shoqe të shkëlqyera klase, duke përfshirë konkurrenten time kryesore, kolegen tuaj, profesoreshën Margarita Ballabanova, të cilën ende e respektoj, ndanin ëndrra të ngjashme me mua për profesionin më të bukur dhe human, thoshim profesionin mbi të gjitha profesionet, tuajin – mjekësinë.
Por në momentin e fundit ndryshova mendjen. Pavarësisht dëshirës sime të madhe dhe rrugës së hapur, kisha frikë se emocionaliteti im do të më bënte të qaja kur nuk do të më lejohej të qaja, të simpatizoja dhe të vuaja me pacientët dhe se kjo do të reflektohej në punën time dhe tek të dashurit e tyre, gjë që mendoja se mund të reflektonte mbi kapacitetin tim profesional. Gabohesha, por është tepër vonë.
Sigurisht, vendosa për drejtësinë, por pranoj para të gjithëve juve se mendimet e mia shumë shpesh kanë rrjedhur dhe ende rrjedhin drejt mjekësisë.
Ndoshta kjo është arsyeja pse, e pranoj, e admiroj profesionin tuaj, ju dhe aftësinë tuaj për të mbajtur stoikisht dhe me dinjitet barrën e profesionit mjekësor, për të vepruar me qetësi kur qëndroni para Rubikonit! Ju admiroj sepse e zëvendësuat frikën time me shpresë dhe vendosmëri! Unë ende besoj tek ju si një fëmijë, se çdo sëmundje ka frikë dhe pastaj ikën nga pacienti!
Jam e trishtuar nga ikja e mjekëve dhe personelit tjetër mjekësor më të mirë. Dëshiroj ta njihnim dhe ta pranonim shkëlqimin tuaj. Dëshrioj të qëndronit këtu dhe të ndihmonit në betejën e pabarabartë për qytetarë të shëndetshëm dhe një komb të shëndetshëm!
Të nderuar, tetëdhjetë vjet histori paraqesin themel i fortë mbi të cilin duhet të krijojmë një sistem shëndetësor që do ta njohë dhe do ta përfundojë historinë tuaj mjekësore.
Është detyrimi ynë dhe i imi të krijojmë kushte që mjekët e rinj ta shohin të ardhmen e tyre këtu, në shtëpi, duke na trajtuar. E pranoj, edhe një herë, se për mua, profesioni juaj është dëshira ime më e vlerësuar, më e respektuar, më e dashur, dëshira ime e parealizuar.
Në kohën e sfidave, konflikteve dhe luftërave globale, kur jeta nuk vlerësohet, roli juaj është më i rëndësishëm se kurrë. Sëmundjet, për fat të keq, po shumohen me shpejtësinë e dritës, inteligjenca artificiale sjell mundësi të reja, të pashembullta, por edhe tundime dhe kërcënime të paimagjinueshme. Në këtë kaos njerëzor, morali juaj, etika juaj dhe humanizmi juaj janë bastioni më i fortë i shoqërisë sonë. Ju jeni, për mua, vija e parë dhe e fundit e mbrojtjes jo vetëm kundër sëmundjeve, por edhe kundër frikës, pasigurisë dhe humbjes.
Prandaj, më lejoni, si një mjek i pavëmendshëm, t’ju shpreh mirënjohjen time më të sinqertë: për çdo jetë të shpëtuar, për çdo sëmundje të mposhtur, për çdo pacient të shëruar, për orët që sakrifikuat, për ditët kur punuat ndërsa të tjerët festonin, për netët kur qëndruat zgjuar në mënyrë që jeta e askujt dhe jeta e dikujt të mos shuhej.
Për mua, ju jeni zemra e shtetit maqedonas. Ju jeni për mua qarkullimi i gjakut që i jep forcë. Ju jeni oksigjeni pa të cilin nuk mund të mbijetojmë. Ashtu si një puls i rregullt është shenjë e një organizmi të shëndetshëm, ashtu edhe qytetarët e shëndetshëm janë provë e një shteti të fortë. Ne, avokatët, themi: Salus populi suprema lex esto – Shëndeti i popullit është ligji më i lartë.
Uroj që ky përvjetor të mos jetë vetëm një kujtim i së kaluarës, por edhe një nxitje për një të ardhme më të mirë në të cilën nuk do të kemi dilemat rreth kujdesit shëndetësor që kishim dhe ende kemi në disa raste. Ju inkurajoftë të vazhdoni me të njëjtin pasion dhe humanizëm, ju mbushtë me krenari, por edhe me besim në misionin tuaj fisnik.
Edhe një herë, ju uroj nga zemra për përvjetorin tuaj – 80 vjet të Shoqatës Mjekësore të Maqedonisë! Për mua, sot ishte një ditë e dedikuar dhe plot mendime për misionin tuaj dhe me të vërtetë nuk e di sa herë jam penduar që nuk e zgjodha profesionin tuaj. Ju kam zili.
Ju faleminderit.
